موزه منطقه ای هنر و فرهنگ آذربایجان با رویکرد معماری پایداری اکولوژیکی در شهر اردبیل

زمانی معماری ایران دارای ویژگی های منحصر به فردی بود که ضمن توجه به مسایل زیباشناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیاز های اقلیمی هر منطقه نیز بوده است. فنون و قواعد به کار رفته در این معماری، بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را در خود به وضوح دارد. اما امروز در جریان تحولات صنعتی و... که نتیجه آن نادیده گرفتن هنر و فرهنگ ایرانی و تخریب طبیعت و محیط زیست است ، پیکری فرسوده و ناپایدار از بافت شهری برجای مانده است. رساله حاضر به بررسی چگونگی شکل گیری یک جریان نوین معماری تحت عنوان موزه هنر و فرهنگ آذربایجان با رویکرد معماری پایداری اکولوژیکی می پردازد که هدف آن ایجاد مکانی برای جمع آوری ، حفاظت و نمایش آثار هنری و آموزش و پژوهش در زمینه هنر و فرهنگ ، با درنظر گرفتن اصول معماری پایداری اکولوژیکی و در صورت امکان توجه به کهن الگو های معماری اقلیمی ایرانی می باشد. به همین منظور به مطالعه ویژگی های اقلیمی اردبیل و اصول معماری پایداری اکولوژیکی و معماری اقلیمی ایرانی پرداخته که نتایج به دست آمده بیانگر نگاه هوشمندانه معماری گذشته ایران به مباحث اقلیمی و بومی همراه با حفظ محیط زیست می باشد. از طرفی امروزه تنها راهکارهای بومی بدون استفاده از تکنولوژی روز نمی تواند پاسخگو باشد بنابراین می بایست راه کار های فراموش شده در طراحی محیط پایدار شناسایی شده و با به روز نمودن آن ها با توجه به تکنولوژی های موجود ، از آن ها در طراحی ساختمان هایی پایدار با کمینه صدمات زیست محیطی استفاده نمود. لذا در نتیجه گیری پایان نامه بر استفاده از راه کارهایی اعم از بومی و غیر بومی در طراحی ساختمان های زیست محیطی تأکید شده است و بر همین اساس سعی شده در طراحی موزه منطقه ای هنر و فرهنگ آذربایجان از الگو های معماری پایداری اکولوژیکی با توجه به اقلیم اردبیل استفاده شود.